Brandweervrijwilliger Silvan: saamhorigheid is belangrijk
Silvan werkt als brandweervrijwilliger bij post Kampen en als regiovrijwilliger in Almere. “Je streeft als ploeg één doel na en daarin is saamhorigheid erg belangrijk. En dat kan ik zowel in Kampen als Almere vinden.”
Kampen en Almere combineren
Silvan, je werkt bij twee organisaties als brandweervrijwilliger. Hoe combineer je dat met elkaar?
“In Kampen heb ik iedere donderdag een oefenavond. Daarnaast heb ik één keer in de zes weken een hele week dienst. Dat betekent dat ik sowieso naar een oproep moet komen tussen 18.00 uur ’s avonds en 7.00 uur ’s ochtends. Ook het hele weekend sta ik dan paraat, samen met nog vijf andere collega’s. Overdag kunnen alle brandweervrijwilligers van onze post reageren op een oproep, dus wie dan als eerste aanwezig is op de post, gaat mee op de uitruk.
In Almere kan ik me inschrijven op een weekenddienst van 24 uur of avond/nachtdiensten doordeweeks. Ik ben dus meerdere uren per week bezig met de brandweer: diensten, inzetten, oefenavonden en soms nog wat praktische zaken regelen voor de kazerne.”
Diversiteit in je werk
Als het goed is heb je ook een studie Integrale Veiligheidskunde gedaan?
“Dat klopt. Drie jaar geleden rondde ik die studie af. In de tussentijd heb ik kazerneringsdiensten gedraaid als brandweervrijwilliger en een aantal projecten gedaan. Ik ben nog op zoek naar een baan in dat vakgebied, maar vind het dan wel leuk om afwisseling te houden. Dus niet 40 uur op kantoor, maar in gesprek gaan met veiligheidspartners. Dat hoeft dus ook niet per sé bij de brandweer of een veiligheidsregio te zijn. Ik denk dat diversiteit in je werk en werkomgeving erg belangrijk is.”
Veel vaaruren gemaakt
Je bent aangesteld als schipper gaf je aan. Waarom ben je dat gaan doen?
“In Kampen hadden ze schippers nodig. Varen vond ik al leuk en had ik feeling mee dus ik ben daarom de opleiding gaan doen. Dat betekende dat ik verschillende papieren en bewijzen moest halen en daarna mijn vaaruren moest maken. Met een ervaren schipper ging ik daarom op pad met de boot. In ongeveer 50 tot 60 uur paste ik de theorie toe in de praktijk en oefende ik mijn handelingen. Denk aan het ankeren van de boot of het aanleggen naast een schip. Afgelopen augustus werd ik aangesteld als schipper voor ons korps en kon ik zelfstandig gaan varen.”
Volle inzet tonen
Is er een inzet als brandweervrijwilliger je bijgebleven? En wat voor advies geef je de kinderen bij de jeugdbrandweer?
“Natuurlijk zijn er wel inzetten geweest waar bijvoorbeeld kinderen bij betrokken zijn geweest. Of momenten met een slechte afloop. Ik denk wel dat het scheelt dat ik er zelf goed mee om kan gaan én er altijd over kan praten. Zowel thuis als met mijn collega’s. Het is tegenwoordig ook normaler geworden om dingen bespreekbaar te maken en nazorg te krijgen.
Wat betreft de jeugdleden bij de brandweer: ik heb een tijdje leiding gegeven, maar doe dat nu niet meer. Ik bemoei me dus niet inhoudelijk met waar ze mee bezig zijn, maar natuurlijk ga ik wel met ze in gesprek. Je merkt dat ze naar je opkijken. Ik ben vanuit de jeugdbrandweer doorgestroomd naar de volwassenen. Ik geef ze dus aan: als jij je volle inzet toont en ervoor gaat, dan kun je heel ver komen.
Spanning en saamhorigheid
Maar wat maakt die brandweer nou zo bijzonder voor jou?
“Er is altijd een stukje spanning. Als de pieper gaat, maar ook als je bij een inzet aan het werk bent. Wat gaan we doen? Wat ga ik doen? Je streeft als ploeg één doel na en daarin is saamhorigheid erg belangrijk. En dat kan ik zowel in Kampen als Almere vinden.”
Houd onze Stories in de gaten. Volgende week komt er weer een andere collega in beeld! De verhalen van Katja Scholing en Jelle Nijeboer kun je ook nog teruglezen en bekijken.